lopen met de Inca´s, dansen met de locals

Vanuit een zonnig woestijnlandschap (hoe groot kan het contrast zijn met een winters wonderland in Nederland?), schrijf ik alweer mijn laatste berichtje hier.
Na mijn bezoekje aan Lima vertrok ik richting het zuiden om de ´witte stad´ Arequipa te bezoeken. De prachtige gebouwen zijn gemaakt van een wit kalksteen. In een dagje rondstruinen door de stad bezocht ik het museum waar een bevroren Inca meisje bewaard wordt. Zij werd geofferd aan de bergen/vulkanen, die de Inca´s als goden beschouwen, om hen gunstig te stemmen. Doordat ze in enorme koude lag is ze perfect gewaard gebleven. Een ander bijzondere plek in de stad is het enorme klooster, wat vroeger ookwel het eliteklooster was. Het klooster bestaat uit een aantal straatjes, schattige huisjes, waar nu nog 30 nonnetjes wonen. Het is een stad in een stad.
Niet te ver van Arequipa is een canon, nog dieper dan die in Amerika, waar ik een driedaagse hike ging doen. Veel te vroeg haalde een busje ons op uit het hostel om op tijd bij de Condor spot te zijn, waar we dan ook welgeteld... 1 condor zagen vliegen. s Middags begon het echte werk, 3 uur steil omlaag lopen over een klein paadje. Ik ben zelden zo blj geweest om daarna lekker omhoog te lopen. Het uitzicht vanuit het tuintje van het hostel was geweldig, we werden omringd door hoge oranje bergen en een prachtige zonsondergang. De volgende dag liepen we wat makkelijker naar een oase, met heerljk zwembad. Genoeg tijd om in bikini te relaxen, maar helaas hadden de zandvliegjes ons ook rap gevonden, zodat we heeeeel vlot weer aangekleed waren. Het hele stuk mochten we de derde dag weer omhoog lopen, maar omdat we direct na zonsopgang begonnen, gelukkig wel in de schaduw.
Met de nachtbus vertrok ik naar Cuzco, gelegen op 3400 meter in de Andes en toegangspoort tot de wereldberoemde stad van de Inca´s. In de omgeving bevinden zich ook nog vele andere ruines, die ik de volgende dag met een tour bezocht. Zo zagen we de kenmerkende agriculturale terrassen, waar de Inca´s groente en fruit op verbouwden. Was er een tempel van de zon te zien, waar de Inca´s de zon bestudeerden en een soort zonnewijzer gebouwd hadden. Tijdens deze tour ontmoette ik een Peruaanse familie uit Lima die me de volgende dag meenam naar nog meer ruines, gezellig.
De volgende dag begon dan mijn vierdaagse tocht naar Machu Picchu. De eerste dag bestond uit een tochtje met het busje de berg op, om vervolgens met de mountainbike weer omlaag te gaan, in de stromende regen! Hierdoor moesten we wat riviertjes die zich over de weg gevormd hadden oversteken en waren we helemaal doorweekt na de tocht. We verbleven in een klein dorpje, dat net die dag de beschermheilige van het dorp vereerde met een feest. Mijn groepje en ik namen een bezoekje aan een feestje waar we welkom geheten werden met een zelfgebrouwen drankje. De mannen liepen in traditionele kleding, met lama knuffel en zweep. Ik geloof dat zij mij, als blonde en lange dame, ook als atractie beschouwden, want ze bleven me maar vragen om een bijzonder traditioneel dansje te doen, tot vermaak van de rest van de groep. De zwepen hadden ze bij zich voor een ander onderdeel, namelijk het meemaken van het lijden van de beschermheilige. Met de zwepen sloegen ze elkaar zo hard mogelijk op elkaars benen onder gejuich van de toeschouwerd, ongelovelijk, maar interessant om te zien.
De tweede dag was redelijk pittig, dan weer stukjes omhoog, dan weer omlaag. We liepen voor een uurtje over een origineel stukje Inca trail. Aan het einde van de dag konden we heerlijk relaxen in de hotsprings. s Avonds belanden we met een andere groep toeristen en onze guide in een mini discotheek, geweldig. Uiteindelijk kwamen we dan aan bij het stadje voor Machu Picchu. Al heel vroeg gingen we, lekker makkelijk, met de bus de berg op naar deze verborgen stad. Geweldig om de zonsopgang te zien over deze ruine. Een kleine hike het bergje op gelegen naast de ruine gaf een geweldig overzicht, zodat je kon zien hoe groot het complex is. Een minister van Peru, vatte het geniale plan op om de andere ministers van Zuid-Amerika hier uit te nodigen. Aangezien de trein maar oncomfortabel was besloot hij een grote steen te laten verplaatsen zodat de helikopter daar kon landen... iets minder geniaal dat de steen kapot viel en nu begraven ligt onder de grond.
Na deze geweldige hike werd ik ook geveld, maar door de griep. Gisteren ben ik na de langste busrit van de reis, 17 uur, aangekomen in de woestijn bij een oase, zo groot als een heel klein meertje, maar omringd door enorme zandheuvels.
Morgen vertrek ik voor de 2e keer naar Lima, om zondag op het vliegtuig te stappen naar het koude Nederland!
Dus allemaal hopelijk tot snel in Nederland :D!

Liefs