Ciao Quito!

Na bijna 8 weken in Quito te hebben gewoond, vertrek ik vanavond richting het zuiden van Ecuador in dit prachtige land rond te reizen. Vervolgens vertrek ik samen met een vriendinnetje van hier richting de Galapagos eilanden.
Maar eerst mijn belevenissen van de afgelopen weken. Na anderhalve week werken bij het project chicos de la calle, leek het me leuk om ook bij een ander project te kijken. Alhoewel ik bijzondere verhalen te horen kreeg, bijvoorbeeld van een jongen van mijn leeftijd die in een park woont. En de kinderen heel lief waren. Was er geregeld helemaal niks te doen. Op zn zuid amerikaans vormde het veranderen van project geen enkel probleem en zo heb ik de afgelopen anderhalve week bij een ander project gewerkt. Dit project heet Neque y mas neque. Ook hier kunnen kinderen na school terecht om hun huiswerk te maken, maar tevens worden er andere activiteiten met de kinderen gedaan. Zo heb ik gisteren een dansles gevolgd met de meiden. De kinderen varieren in leeftijd van 4 tot 12 jaar en wonen in een arm deel van Quito, ongeveer 25 minuten met de bus vanaf mijn huis hier. Het project voelde vanaf het begin een stuk gestructureerder en gezelliger aan, een goede keus om te veranderen van project.
Naast het, beetje, werken was er natuurlijk genoeg tijd om andere leuke dingen te doen. Zo heb ik gezien hoe Ecuador de laatste kans op een ticket voor het wereldkampioenschap voetbal verspeelde. Hebben we nog meer films gekeken en lekker gekookt, zoals kaasfondue en japanse kroketten. Of werden we uitgenodigd voor een uitgebreid diner in een appartement met het mooiste uitzicht over Quito ooit, zover je kan kijken zie je lichtjes tussen de bergen en als je goed keek kon je ook de vliegtuigen zien opstijgen en landen. En natuurlijk werd er weer gedansd en gedronken in Quito.
In de weekenden heb ik geprobeerd wat meer van Ecuador te zien. De eerste trip hebben we vooral veel in de bus gezeten. Een behoorlijk lange, hobbelige rit, bracht ons naar een prachtige laguna in een voormalige vulkaan. Deze laguna was zo hoog gelegen dat ik mn winterjas en handschoenen heb aangetrokken. Op de terugweg konden we in een pick-up, heel wat sneller, maar wel een beetje koud. Savonds laat waren we weer in Quito en zo konden we de volgende dag een kijkje nemen in de oude stad en de kerk van Quito beklimmen. Doodenge brandtrappen buiten de toren brachten je naar het hoogste punt van de torens. De andere toren kon je ook beklimmen en via een hele lange wenteltrap kwam je uiteindelijk op een kippengaas vloertje, met doorkijk, uit, waar je zelfs nog op een zitje op de toren kon gaan zitten. Geen hekken of iets om je te beschermen tegen vallen, maar wel een heel gaaf uitzicht over de stad.
Afgelopen weekend was een uiterst relaxed weekend. Met een aantal Ecuadorianen en hun Zwitserse vrienden zijn we naar het strand gereisd. Een heerlijk appartementje met zwembad, direct aan de zee, wat wil je nog meer... Zondag werd het nog veel luxer, want we gingen naar het eiland van de familie van een van de jongens. Na een mooie rit van 2 uur, belanden we in een klein dorpje waar we wachtten op het bootje dat ons naar het eiland zou brengen. Het eiland ligt vlak voor de kust en herbergt een boerderij met koeien en de werknemers van de boerderij. Tevens is hier een seizoen van de Ecuadoriaanse expeditie Robbinson opgenomen, waarvan we nog wat hutjes konden zien. Na een wandelingetje over het eiland kwamen we aan bij een geweldig strand, helemaal voor ons alleen.
Iedereen heel erg bedankt voor de leuke reacties, blijf ze sturen.

De fotos komen nog van het strand komen later.